After School ตอนที่ 7

After School
ตอนที่ 7

มงโดจึงจำใจพาเธอไปที่งาน เธอพบพ่อและแม่พวกเขากอดกันทันทีที่พบหลักจากไม่ได้พบหน้ากันหลายวัน พวกท่านเป็นห่วงยุนนามาก หากแต่พวกท่านเองก้รู้แผนนี้แล้วเช่นกัน พวกท่านจึงต้องทำท่าเสียใจที่เสียลูกชายไป ยุนนาเดินเข้าไปใกล้ๆโลงศพ มงโดจึงเดินมาสมทบเธอ
“รู้สึกแปลกๆจัง เหมือนกับความฝันเลย” เธอพูดขึ้น
“ก็ความฝันนะซิ ไม่นานเธอก็จะตื่นขึ้น และเรื่องทุกอย่างก็จะกลับเป็นเหมือนเดิม ไม่นานหรอก” มงโดพูดปลอบเธอ ทันใดนั้นยุนนาก็ได้ยินเสียงเอะอะมาจากทางเข้างาน เป็นเสียงของเหล่านักข่าวที่ตามมาสัมภาษณ์ ส.ส.ลียองเอ ส.ส.ผู้ดูแลเขตนี้
“คุณพ่อและคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะค่ะดิฉันจะตามจับคนที่ยิงลูกท่าน มาดำเนินคดีอย่างแน่นอนค่ะ” เธอเดินมาพูดกับพ่อแม่ยุนนาโดยที่สื่อมวลชนห่อมล้อมอยู่ ส.ส.ลียองเอ อยู่ดีๆก็ลงมาสนใจกับคดีฆาตกรรมเด็กนักเรียนชาย สื่อจึงรุมสนใจ
“เฮ้อให้ตายเถอะ ชอบเอาน่าจริงๆพวกนักการเมือง” มงโดหันไปพูดกับยุนนา หากแต่เธอกลับไม่ได้ฟังเขาเลย เธอมองไปยัง ส.ส.ลียองเออย่างเครียดแค้น
“ยุนนาเป็นอะไรน่ะ” เขาถามอย่างสงสัย
“นั่น...นังนั่น..นังนั่นมันฆ่า...” ก่อนที่ยุนนาจะตะโกนเสียงดัง มงโดก็ปิดปากเธอและลากออกมาพ้นบริเวณที่แขกในงานอยู่
“อาจารย์ปล่อยฉันนะฉันจะไปฆ่ามัน” ยุนนาโวยวาย
“เฮ้เงียบนะ เธออยากจะให้พวกมันรู้หรือไง ว่าเธอยังไม่ตายนะ” เขาพูดเตือนสติ
“แต่มัน..มันยิงพี่” เธอพูดอย่างเจ็บปวด
“ฉันเข้าใจ ให้ตายเถอะเพราะยังงี้นี่เอง ลียองเอเลยลงมาดูคดีนี้” เขาพูดอย่างคาดไม่ถึง
“เราต้องรีบบอกอีซาน” เขาพูดแล้วจึงพาเธออกจากงานไปพบ ผบ.อีซาน ที่ร้านเค้กเจ้าประจำ
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าให้ไปที่อื่น” ผบ.อีซานพูดอย่างเอือมระอา ขณะที่ศิษย์อาจารย์ต่างตักกินเค้กอย่างเอร็ดอร่อย
“ทำไมล่ะ ฉันชอบเค้กร้านนี้นี่” มงโดพูดพลางเคี้ยวเค้กสตอเบอรี่นมสด
“ใช่ๆ ร้านนี้นี่สุดยอด เค้กอร่อยมากกก” ยุนนากล่าวสมทบพลางเคี้ยวบลูเบอรี่ชีทเค้ก ทำให้คนที่เกลียดของหวานอย่าง ผบ.อีซาน รู้สึกอยากอ้วกขึ้นทุกทีที่เห็นปากเลอะครีมของทั้งคู่ขยับเคี้ยวไม่หยุดหย่อน
“เอาล่ะ มาว่าเรื่องงานกันซักทีดีไหม” ผบ.อีวาน ทนต่อไปไม่ได้แล้ว ทั้งคู่จึงรีบเคี้ยวๆๆๆ และกลืนลงไป
“คือยังงี้...” ผบ.อีซาน ใช้มือทำท่าให้มงโดหยุดพูดก่อนจะหยิบทิชชู่ไปเช็ดปากให้มงโด(อุ้ยแอบY) และยุนนา
“ให้ตายเหอะกินมูมมามเป็นเด็กๆ” เขาทำท่าหน้าบูดเมื่อพูด
“ก็มีแม่คอยเช็ดปากให้แบบนี้ก็คงต้องเป็นเด็กตลอดไปล่ะนะ” มงโดพูดแหย่อีซาน(ว้ายYเห็นๆ)
“หา?แล้วใครเป็นพ่อล่ะ” ยุนนาชงต่อ มงโดจึงหัวเราะชอบใจใหญ่ แต่เมื่อเหลือบมาเห็นตาเขียวๆของคนตรงหน้าก้หุบปากทันที
“เอาล่ะเข้าเรื่องกันดีกว่านะ ยุนนา” มงโดเปลี่ยนน้ำเสียงมาจริงจัง
“คือฉันพบผู้หญิงในรูปแล้วค่ะ” เธอตอบ
“ผู้หญิงในรูปหรอ” อีซานยังงงๆอยู่
“ค่ะผู้หญิงในรูปเป็นหัวหน้า เธอพูดอะไรซักอย่างกับผู้ชายที่ถูกมัด และสั่งให้คนมาจับฉันค่ะ” เธอตอบ
“แล้วที่ว่าเธอเห็นเขานะ ที่ไหนกัน” อีวานถามต่อ
“งานศพพี่ฉัน หล่อนคือ ส.ส.ลียองเอ” ยุนนาตอบ
“อะไรนะ” อีซานไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เขาไม่เคยได้ข้อมูลของลียองเอมาก่อนเลย
“เออนี่มัน...ค่อนข้างที่จะ เป็นข้อมูลใหม่ทีเดียว” อีซานกล่าว
“เพราะงั้นยัยนั่นถึงได้ลงมาทำคดีนี้ยังไงล่ะ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครรู้อะไร” มงโดกล่าว
“ถ้าอย่างงั้น เราก็ต้องระวังตัวหนักเลยล่ะ คงไว้ใจตำรวจท้องที่ไม่ได้แล้ว” อีซานกล่าวอย่างหวาดหวั่น
“แล้วนายแน่ใจหรอ ว่าเรื่องยุนโฮยังไม่ตาย จะไม่รั่วนะ” มงโดถาม
“เรื่องนี้ฉันมั่นใจ ตอนนำออกจากโรงพยาบาลฉันให้เขาส่งจ่ายเป็นศพ ทั้งหมอและพยาบาลก็คิดว่าเขาตาย” อีซานยืนยัน
“แล้วตอนนี้พี่อยู่ไหนหรอค่ะ” ยุนนาถามอย่างเป็นห่วง“เขาอยุ่ในที่ปลอดภัย ไม่ต้องห่วงหรอก” อีซานตอบเพียงแค่นี้เพราะรู้ดีว่าหากบอกเธอว่าที่ไหน เธอต้องไปหาเขาแน่ นั่นจึงไม่เป็นการดีต่อทั้งคู่ มงโดจึงกุมมือเธอไว้เพื่อให้กำลังใจ หากแต่อีซานกับมองการกระทำนั้นแล้วทำหน้าใส่มงโดเหมือนดั่งตำหนิ มงโดจึงทำหน้าสงสัย อีซานจึงทำสายตาให้มงโดปล่อยมือเธอซะ แต่เขากลับกวนอารมณ์อีซานด้วยการโอบกอดเธอแล้วทำหน้าทะเล้นใส่อีซาน(Yแน่ๆ) พวกเขาหยอกล้อกันผ่านสายตาในขณะที่ยุนนายังอยู่ในอารมณ์เศร้าซึมเพราะเป็นห่วงพี่