After School ตอนที่ 3

After School
ตอนที่ 3

ยุนนากำลังแอบมองกลุ่มคนกลุ่มนึงอยู่ เป็นกลุ่มเดียวกันที่เธอเห็นที่สวนสาธารณะ พวกเขากำลังทรมานชายคนนั้น มันแทงเขาซะยับเขาร้องโอดโอย จากนั้นก็นำไปถ่วงน้ำ ทันใดนั้นผู้หญิงคนนึงในกลุ่มก็หันมาหาเธอ
“จับมัน!” ผู้ชายมากมายวิ่งมาทางเธอตามคำสั่งหล่อน
“ม่าย........” ยุนนาสะดุ้งตื่น เธอฝันไปนั่นเอง
“ยุนนาเป็นไงบ้าง” ยุนโฮถามอย่างเป็นห่วง เขาเฝ้าเธอตลอดภาคบ่าย
“พี่ นี่กี่โมงแล้วเนี่ย” เธอถาม
“เลิกเรียนแล้วล่ะ เธอหลับไปนานเลย” เขาตอบ
“หาเลิกเรียนแล้ว” ยุนนารีบมองนาฬิกา
“ห้าโมงแล้วเวร ฉันไปก่อนนะพี่” เธอรีบร้อนลุกจากเตียงพยาบาล
“จะไปไหนนะ” ยุนโฮถาม
“พี่กลับบ้านไปก่อนเลยฉันมีธุระ เดี้ยวตามไป” เธอพูดพลางวิ่งออกไป ยุนโฮได้แต่มองตามอย่างเป็นห่วง เมื่อวิ่งออกมาถึงประตูทางออกก็พบเพื่อนในห้อง
“เฮ้ยุนนา หายดีแล้วหรอ” เพื่อนคนหนึ่งทัก
“เออ” เธอตอบ
“วันนี้วันเกิดโฮวอนมัน มันจะพาไปเลี้ยงที่คลับ ไปด้วยกันไหม” เขาชวน
“เฮ้ย จะบ้าหรอโฮสคลับนะเว้ย จะชวนยุนนาไปทำไมว่ะ” เพื่อนคนนึงท้วง
“เออไม่เป็นไรฉันไม่ว่างว่ะ ไปกันเหอะ” เธอตอบและวิ่งหนีไป เธอรีบร้อนมากจนไม่สังเกตเลยว่ามีคนตามเธออยู่ เธอมุ่งหน้าไปยังคอฟฟี่ช็อปแห่งหนึ่ง เธอเดินตรงเข้าไปถึงโต๊ะในสุด ชายคนหนึ่งกำลังนั่งรอเธออยู่
“ขอโทษค่ะที่มาช้า” เธอโค้งขอโทษก่อนนั่งลง
“ทำไมช้าแบบนี้รอมาเกือบชั่วโมงแล้ว” เขาบ่น
“รีบๆเอามาซิ” เขาเร่งเธอ เธอจึงเปิดกระเป๋าหยิบซองกระดาษซองหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นให้เขา เขาเปิดดูซักพัก ก็ส่งเงินให้เธอ
“หา แค่ห้าหมื่นวอนเองหรอ” เธอท้วง
“โธ่เอ้ย ห้าหมื่นก็ดีแล้ว อย่าลืมซิเธอนะมันโนเนม ไม่ค่อยมีคนซื้อของเธอหรอก” เขาอธิบาย ทันใดนั้นชายคนหนึ่งก็ดึงซองกระดาษจากมือเขามา
“นี่อะไรเนี่ย” เขาพูดพลางดึงออกมาดู ข้างในคือการ์ตูนอย่างว่าที่ภาพโจ้งครึ่มมาก
“อาจารย์” เธอตกใจที่เห็นเขาโผล่มา
“นี่เธอวาดของแบบนี้หรอเนี่ย” เขาเสียงดังใส่เธอ
“เฮ้ๆพี่ชายนั่นมันของฉันนะ” ชายที่นั่งอยู่ยืนขึ้น
มงโดมองเขาตาเขียวทำให้อีกฝ่ายรู้สึกกลัว จากนั้นมงโดก็ล้วงกระเป๋าหยิบเงินออกมาสามแสนวอนวางไว้บนโต๊ะ และกระชากแขนยุนนา
“ฉันขอซื้อต่อ ส่วนเธอมากับฉัน” เขาพาเธออกจากร้านมา ชายคนนั้นอ้าปากค้างด้วยความงง
“อาจารย์ทำอะไรเนี่ย” เมื่อพ้นร้านมาเธอก็สลัดออกจากเขา
“เธอตะหากทำบ้าอะไร” เขาเอาซองกระดาษฟาดศรีษะเธอ
“ไม่เกี่ยวกับอาจารย์นี่” เธอแย่งซองคืนมาจากเขา
“ไม่เกี่ยวได้ยังไง เธอรู้ไหม ว่าเธอกำลังทำลายชื่อเสียงของโรงเรียนมากแค่ไหน” เขาก็แย่งมันกลับมาได้อีก และมองเธอด้วยสายตาตำหนิ
“เธอไม่รู้เลยรึไง ว่าตัวเองมีพรสวรรค์มากแค่ไหน ภาพที่เธอวาดนะมันบอกเล่าเรื่องราวได้หมดนะ” เขากล่าว
“แล้วยังไงล่ะ หนูก็เป็นแค่เด็กผู้หญิง ไม่มีใครเขายอมรับหรอก” เธอตอบกลับ
“แล้วยังไงล่ะ เธอก็เลยดูถูกตัวเองด้วยการทำแบบนี้หรอ เขียนการ์ตูนโป๊เนี่ยนะ มากับฉันซะดีๆเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่” เขาหมายจะลากเธอไปแต่เธอสบัดและวิ่งหนี ยุนนาวิ่งอย่างเร็ว เมื่อรู้สึกว่าพ้นจากมงโดแล้วเธอก็หยุดพักเหนื่อยสักครู่ และครุ่นคิดถึงคำพูดของเขา
“โธ่โว้ย!” เธอระบายด้วยการเตะถังขยะใกล้ๆ และนึกขึ้นได้ถึงคำชวนของเพื่อนในห้อง จึงโทรศัพท์ไปหาเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อสอบถามสถานที่ เมื่อทราบแล้วยุนนาจึงเดินทางไปที่นั่น
“เฮ้ยๆยุนนาจะมาว่ะ” เพื่อนที่เพิ่งวางสายจากเธอพูดขึ้น
“อะไรว่ะ บ้าเปล่าเนี่ย มันเป็นผู้หญิงนะเว้ย ฉันบอกแกแล้วว่าไม่ต้องชวนมัน” เพื่อนอีกคนด่า
“ไม่เป็นไร ให้มันมา ฉันจะต้อนรับมันอย่างดีเอง” โฮวอนเจ้าของวันเกิดและเป็นเพื่อนรักเพื่อนแค้นของยุนนากล่าวขึ้น
ไม่นานนักเธอก็เดินทางมาถึงและมารวมกับเหล่านักเรียนชายที่นั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่
“อุ้ยตายแล้วมีเพื่อนผู้หญิงด้วยหรอค่ะ” โฮสเตสขึ้นนึงพูดขึ้น
“ฮ่าๆๆ ไอ้นี่นะถึงเป็นผู้หญิงก็เหมือนไม่ใช่ คิดซะว่ามันเป็นน้องชายพวกพี่ก็แล้วกันนะจ๊ะ” เพื่อนในห้องคนหนึ่งกล่าว
“ยุนนามางานวันเกิดฉันทั้งที ทำไมไม่มีของติดไม้ติดมือมาเลยล่ะ” โฮวอนถามขึ้น
“โทษทีฉันลืมนะ ไว้วันหน้าฉันเอามาให้แล้วกัน” ยุนนาตอบ
“ไม่เป็นๆ เราเพื่อนกันอยู่แล้วฉันไม่ถือหรอก แต่ว่า วันเกิดฉันทั้งที ช่วยดื่มอวยพรให้ฉันหน่อยได้ไหม” โฮวอนพูดจบก็ส่งสัญญาณให้เพื่อน รินวอดก้าผสมวิสกี้บวกจินอีกหน่อยให้เธอจนเต็มแก้วทรงสูง
“เอ้าดื่มซิยุนนา หรือว่าดื่มไม่ได้ นั่นซิน่ะแย่จริงๆเลยฉัน จะให้ผู้หญิงตัวเล็กๆดื่มเหล้าแบบนี้ได้ยังไงกัน ถ้าไงฉันสั่งน้ำส้มให้ไหม” เขาพูดอย่างเย้ยหยัน ทุกคนเองก็หัวเราะชอบใจ เธอเห็นดังนั้นก็หยิบแก้วเหล้าดื่มอักๆทันที ทำให้ทุกคนอึ้งกันไปหมดโดยเฉพาะโฮวอน เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้า ไม่ซิเขาไม่คิดว่าใครในโต๊ะนี้จะกล้าดื่มเหล้าแก้วนั้นด้วยซ้ำ
“เอามาอีกซิ” เธอพูด เพื่อนนักเรียนคนหนึ่งจึงยื่นขวดวอดก้าให้ เธอจึงนั่งลงดื่มต่อ
“เอาล่ะครับ เวลาที่ทุกท่านรอคอยมาถึงแล้ว เชิญพบกลับจองอานางฟ้าไวโอลินได้เลยครับ” พิธีกรชายของร้านพูดก่อนที่การแสดงไวโอลินจะเริ่ม จองอาหญิงสาวที่เป็นดาวเด่นในคลับนี้ เธอเล่นไวโอลินได้เก่งจับใจ ทุกคนต่างจับจ้องไปที่เธอรวมถึงยุนนา เธอจำได้ทันทีว่าจองอาคือหญิงสาวที่แกล้งเธอเมื่อวาน คืนนี้จองอาเลือกสีเพลงช้าๆแต่ก็ไพเราะมาก คนอื่นอาจซึมซับได้เพียงความไพเราะของมันผิดกับยุนนาที่สัมผัสได้ถึงความเศร้า มันเหมือนดั่งจองอาไม่ได้สีไวโอลินแต่เหมือนเธอกำลังร้องไห้อยู่ ยุนนารับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นน้ำตาจึงไล้ออกมา
“ยุนนาเธอเป็นอะไรเนี่ย” เพื่อนคนนึงถาม
“ช่างฉันเหอะ” เธอตอบ เมื่อจองอาบรรเลงเพลงเสร็จเธอก็เดินมายังโต๊ะของโฮวอน
“สวัสดีค่ะจองอานะค่ะ ขอบคุณมากที่ใช้บริการร้านเราค่ะ” เธอโค้งทักทาย
“สวัสดีจองอา วันนี้วันเกิดผมช่วยนั่งเป็นเพื่อนได้ไหม” โฮวอนกล่าวขึ้น
“ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ดิฉันเป็นเนักดนตรี คงไม่สามารถบริการคุณได้ค่ะ” เธอตอบ นั่นทำให้โฮวอนถึงกับหน้าเสีย
“ฮ่าๆๆๆ เธอนี่พิษเยอะจริงๆเลย แม่คนสวย”เป็นยุนนานั่นเองที่กล่าวขึ้น
“เพราะเป็นคนสวยถึงต้องมีพิษสงไม่ใช่หรอค่ะ”จองอาตอบ
“นะ..นี่รู้จักกันหรอ” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวขึ้น ทุกคนจึงมองไปทางยุนนา แต่เธอไม่ได้ตอบอะไร
“อย่าเล่นตัวน่า มานั่งนี่” ทันใดนั้นเพื่อนขี้เมาคนหนึ่งก็กระชากจองอาให้มานั่งกับเขา ยุนนาเห็นดังนั้นก็สาดเหล้าใส่เขาทันที
“ถ้าแกเมาก็กลับบ้านไป อย่ามาทำตัวสถุล” เธอด่าเขาอย่างแรงและดึงจองอาขึ้น
“ซินยุนนา เขาเมาก็จริง แต่นี่มันงานของฉัน ช่วยให้เกียรติกันหน่อยได้ไหม” โฮวอนพูดขึ้น และเสียงก็เริ่มดังขึ้นแล้วด้วยจึงทำให้คนทั้งร้านหันมามอง
“งั้นฉันกลับล่ะ” ยุนนาจึงตัดสินใจกลับ เธอจึงเดินออกจากร้านไป จองอาก็รีบเดินตามเธอทันที
“นี่เดี้ยวซิ คุณ!” จองอาตะโกนเรียก ยุนนาจึงหยุดและหันกลับมาชนจองอาเข้าพอดี ทุกคู่จึงกอดกันโดยไม่ได้ตั้งใจเพื่อไม่ให้ล้ม จองอารู้สึกว่านี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่คนคนนี้สัมผัสเธอโดยพละการ ทั้งคู่จะพละออกจากกัน
“ขอบคุณค่ะที่ช่วย” จองอากล่าว
“ใช่ฉันไม่น่าทำเลย ไปขัดรายได้เธอเปล่าๆ” ยุนนาพูดใส่
“นี่...ฉันแค่มาเล่นดนตรีเท่านั้น” จองอาตอบเสียงชัด ยุนนานิ่งมองเธอซักครู่ จนจองอาสงสัย
“งั้นหรอ...งั้นช่วยเล่นให้ฉันฟังอีกได้ไหม ฉันมีเท่นนี้” ยุนนาพูดพลางล้วงกระเป๋าหยิบเงินที่ขายการ์ตูนได้ออกมาให้จองอาดู เธอมองมันอย่างดูแคลน
“เท่านี้เองหรอ ห้าหมื่นวอน” จองอาพูด
“ห้าหมื่นวอนคือทั้งหมดที่ฉันมี” ยุนนาตอบพลางมองสบตาเธออย่างเว้าวอน จองอาไม่สามารถต้านทานต่อดวงตาคู่นี้ได้
“งั้นรอเดี้ยวฉันไปเก็บของก่อน” จองอาตอบ และเดินเข้าไปในร้านไม่นานนักเธอก็ออกมา เธอพายุนนามายังห้องของเธอซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านมากนัก