The Fan Club ตอนพิเศษ Happy White Day

Happy White Day



14 มีนาคม วันที่แสนยุ่งเหยิงอีกวันหนึ่งของดาราสาวมุนแชวอน และมันก็ทำให้ผู้ช่วยตัวเล็กต้องหัวปั่นไปด้วยเช่นกัน



“เอา ล่ะๆ เก็บของเสร็จแล้วใช่ไหมจ๊ะ ต่อไปแชวอนต้องไปถ่ายแบบกับนิตยสาร M นะ จากนั้นก็ไปงานการกุศลที่ห้าง A แล้วค่อยกลับไปที่บริษัทฯเพื่อให้สัมภาษณ์กับแม็กกาซีนออนไลน์ เดี๋ยวเจ๊ต้องไปรับบรีฟรายการที่จะถ่ายพรุ่งนี้ก่อน ที่เหลือฝากด้วยนะจ๊ะอึนชัน” คุณจางผู้จัดการแต๊วสั่งเป็นวรรคเป็นเวรกับผู้ช่วยตัวเล็กที่รนรานเก็บ สัมภาระของดาราสาว หลังจากที่เธอถ่ายทำละครเสร็จ จากนั้นสองสาวก็เดินทางไปตามตารางงานที่แน่นเอียดของมุนแชวอน ก่อนจะกลับมายังบริษัทสตาร์เคย์เพื่อให้สัมภาษณ์กับแม็กกาซีนออนไลน์ซึ่ง เป็นงานสุดท้ายของวันนี้ ในระหว่างการสัมภาษณ์นั้นทำให้อัญชันมีเวลาว่างได้พักหลังจากวิ่งวุ่นมาทั้ง วัน เธอจึงปลีกตัวเดินออกมานอกห้องหมายจะไปกดเครื่องดื่มที่ตู้ขายอัตโนมัติ



“เหนื่อยหน่อยนะครับวันนี้” เสียงนุ่มทักขึ้นจากด้านหลัง



“อ้าวคุณจินโฮ สวัสดีค่ะ” ร่างเล็กจึงหันไปตามเสียงเรียก



“คิดว่าจะ่ไม่ได้พบคุณซะแล้ววันนี้” จินโฮเอ่ยขึ้นให้ร่างเล็กสงสัย



“เอ๋? คุณมีธุระกับฉันหรือค่ะ?” เธอจึงถามขึ้นด้วยความฉงน



“นี่ ครับ ของตอบแทนจากวันวาเลนไทน์” จินโฮเฉลยพร้อมยื่นกล่องเครื่องประดับใบน้อยให้เธอ เธอมองมันด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะหยิบสร้อยข้อมือเส้นเล็กออกมาหมายจะใส่ให้กับเธอ



“เอ่อ...ฉันรับไม่ได้หรอกค่ะ ของแพงแบบนี้” ร่างเล็กกล่าวปฏิเสธ



“ทำไมละครับ เรื่องราคามันไม่เห็นจะสำคัญเลย” เขาแย้งขึ้น



“สำคัญ สิค่ะ ยิ่งราคาแพงก็แสดงว่าคนที่เราให้ก็ยิ่งสำคัญ และฉันไม่คิดว่า ฉันจะมีความสำคัญกับคุณขนาดนั้น” อัญชันอธิบาย นั่นทำให้จินโฮถึงกับอึ้ง นี่หมายความว่าที่หล่อนให้ช็อคโกแลตถูกๆกับเขาไม่ใช่เพราะเธอไม่มีเงิน หากแต่เพราะเขาไม่สำคัญต่อเธอหรอกหรือ



“แต่ถ้าคุณอยากให้ฉันจริงๆ ฉันขอเป็นโค้กสักกระป๋องได้ไหมค่ะ” ร่างเล็กกล่าวเสียงใสพร้อมชี้ไปที่ตู้ขายเครื่องดื่มอัตโนมัติ จินโฮได้แต่หัวเราะหน้าเศร้า ก่อนจะกดเครื่องดื่มให้เธอตามที่ขอ



“Happy White Day นะครับ” เขากล่าวเสียงเศร้าและเดินจากไป ร่างเล็กได้แต่มองตามอย่างงุนงง ก่อนจะคิดอะไรบางอย่างออก



“เอ๊ะ นี่วัน White Day หรอ ตายแล้วลืมไปเลยฉัน จะทำยังไงล่ะเนี่ย จะให้อะไรกับคุณแชวอนดี?” อัญชันเอ่ยอย่างกลัดกลุ้ม (White Day เป็นวันที่ผู้ชายจะมอบของตอบแทนคืนให้กับฝ่ายหญิงที่มอบช็อคโกแลตให้ในวันวา เลนไทน์ หรืออีกความหมายหนึ่งเป็นการตอบรับรัก)



ณ ร้านจิวเวลรี่หรูแห่งหนึ่ง ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างเศร้าสร้อย



“ขอโทษนะครับ ผมขอเปลี่ยนเครื่องประดับได้ไหมครับ?” เขาควักกล่องสร้อยข้อมือออกมาจากสูท



“ได้ค่ะ จะเปลี่ยนเป็นอะไรดีค่ะ?” พนักงานสาวตอบเสียงใส ร่างสูงจึงครุ่นคิดสักครู่



“ผมขอ.......



หลัง การสัมภาษณ์เสร็จสิ้นก็เป็นเวลาเย็นย่ำมากแล้ว จึงทำให้อัญชันไม่มีเวลาพอที่จะออกไปซื้อของให้ดาราสาวทัน เมื่อไม่มีทางเลือกร่างเล็กจึงตัดสินใจที่จะชวนดาราสาวไปทานข้าวเป็นการตอบ แทน



“เอ่อ..คุณแชวอนค่ะ..” อัญชันยังไม่ทันได้พูดสิ่งที่ต้องการหากแต่เสียงมือถือของดาราสาวก็ดังขึ้น ขัดเสียก่อน แชวอนจึงต้องรับสายของเธอ



“มีอะไรฮโยจู?” แชวอนทักเพื่อนเสียงขุ่นเพราะอีกคนดันโทรมาขัดจังหวะเสียได้



“อะไรกัน นี่เสียงทักเพื่อนรักหรอย่ะ” ฮโยจูเอ่ยประชดประชัน



“มีอะไรก็ว่ามา” หากแต่แชวอนไม่อยากต่อล้อต่อเถียงจึงเร่งให้เพื่อนพูดธุระของเธอ



“ก็ไม่มีอะไรแค่จะโทรมาบอกว่า พี่จินโฮนัดฉันไปเจอด้วยล่ะ!” ฮโยจูบอกด้วยความดีใจ เธอแทบอยากจะกรี๊ดดังๆให้โลกรู้



“หา? แล้วเขาเรียกเธอไปทำไม?” แชวอนถามด้วยความสงสัย



“นี่อย่าบอกนะว่าเธอลืมว่าวันนี้เป็นวัน White Dayนะ” ฮโยจูเฉลยให้แชวอนถึงบางอ้อ นี่เธอลืมวันสำคัญแบบนี้อีกแล้วหรือเนี่ย



“ก็ แค่นั้นละ ฉันต้องไปแล้ว อวยพรให้ฉันด้วยนะบายจ๊ะ” ฮโยจูกล่าวลาก่อนจะวางสายไป มุนแชวอนที่เพิ่งจะนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรก็ถึงกับทำหน้าเครียด เธอไม่ได้เตรียมอะไรมาให้เป็นของตอบแทนคนตัวเล็กเลย แบบนี้จะทำยังไงดี?



“คุณแชวอนค่ะ?” อัญชันเรียกเมื่อเห็นดาราสาวคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว แชวอนจึงค่อยๆหันไปตามเสียงนั้น



“คือว่า....ถ้าคุณแชวอนว่างเราไป ทานอาหารกันได้ไหมค่ะ?” ร่างเล็กกลั้นใจถามออกไปด้วยความลุ้นระทึก แชวอนที่ได้ยินก็ถึงกับแอบอมยิ้ม



“ได้ค่ะ แต่ต้องให้ฉันเป็นคนเลี้ยงนะค่ะ” แชวอนตอบ



“เอ๋...ไม่ได้นะค่ะ ฉันจะเป็นคนจ่ายเองค่ะ” อัญชันปฏิเสธ



“แต่ฉันอยากจะจ่ายเหมือนกันนี่ค่ะ” แชวอนเองก็ยืนยัน เมื่อตกลงกันไม่ได้สองสาวจึงได้แต่ยืนอ้ำอึ้ง ก่อนที่ดาราสาวจะเอ่ยขึ้น



“งั้นฉันให้คุณอัญชันจ่ายก็ได้ค่ะ แต่ต้องให้ฉันเป็นคนทำอาหารนะค่ะ” แชวอนเสนอให้ร่างเล็กทำหน้างง



“เราซื้ออาหารไปทำที่ห้องฉันกันเถอะค่ะ” แชวอนเฉลย



ณ ร้านอาหารฝรั่งเศสสดหรูแห่งหนึ่ง ร่างโปร่งนั่งยิ้มหน้าบานที่พี่จินโฮของเธอพามาทานอาหาร



“ไม่ทานหรอ?” จินโฮถามขึ้นเมื่อเห็นร่างโปร่งนั่งเฉยมานานสองนาน



“อ่ะ! ทานค่ะ” ฮโยจูจึงหันมาสนใจอาหารตรงหน้าแทนการมองหน้าหล่อๆของจินโฮ หากแต่เพราะเธอไม่สามารถหุบยิ้มลงได้จึงทำให้เธอทานอาหารได้ลำบากเสียหน่อย แต่นั่นก็ไม่ใช่อุปสรรคแม้แต่น้อย

หลังทานเมนครอสของหวานก็ถูกนำมาเสริฟ หากแต่จินโฮก็ยังไม่มีท่าทีใดๆ จึงทำให้ร่างโปร่งรู้สึกหงุดหงิด



“นี่พี่ชวนฉันมาทานอาหารทำไมกันเนี่ย?” ฮโยจูถามเสียงขุ่น



“พ่อบอกให้ฉันพาเธอมา” เขาตอบอย่างไร้อารมณ์ ได้ยินดังนั้นฮโยจูจึงลุกพรวดขึ้นทันที



“งั้น ฉันกลับล่ะ” เธอเดินหุนหันออกจากร้านไป ทั้งที่คิดว่าจินโฮจะให้ของขวัญตอบแทนช็อคโกแลตของเธอ แต่ความจริงกลับเป็นคนละเรื่องกันเลย เขาไม่แม้แต่จะพาเธอมาทานอาหารด้วยความตั้งใจจริงของตัวเองด้วยซ้ำ น้ำตาของร่างโปร่งร่วงหล่นระหว่างทางที่เดินไปยังรถสปอตร์คันงาม มือบางเอื้อมไปหมายจะเปิดประตูหากแต่โดนมือใหญ่ของจินโฮผลักให้มันปิดตาม เดิม เธอจึงหันไปหาคนกวนอารมณ์



“จะรีบกลับไปไหนละ?” จินโฮถาม



“แล้ว พี่ยังมีธุระอะไรกับฉันอีกหรอ?” ร่างโปร่งถามเสียงเครือพร้อมบาดน้ำตาตัวเอง จินโฮอมยิ้มให้กับท่าทางนั้นของเธอ ก่อนจะควักกล่องเครื่องประดับใบเล็กออกมาจากสูท ฮโยจูแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาเปิดมันออกและหยิบสร้อยคอเส้นเล็กออกมา



“นะ..นี่ มันคอลเล็คชั่นใหม่ของทิฟฟ่านีนี่” ฮโยจูเอ่ยอย่างแปลกใจที่เห็นเครื่องประดับยี่ห้อโปรดรุ่นใหม่ที่ขนาดเธอยัง หาซื้อไม่ได้เพราะมันยังไม่จำหน่ายในเกาหลี



“ก็ถ้าไม่ใช่แบบนี้ เดี๋ยวเธอก็มาบ่นฉันอีก” เขากล่าวก่อนจะใส่มันให้กับเธอ ฮโยจูยิ้มอย่างมีความสุข เธอไม่เคยสุขขนาดนี้มาก่อน วันนี้ช่างเป็นวันที่วิเศษสุด



ณ บ้านพักของอัญชัน เอื้อเฟื้อกำลังเคี้ยวคิมบับแก้มยุ้ย



“อร่อย ไหมค่ะพี่แทยัง?” ลี ฮยอนคยองถามแฟนหนุ่มเสียงหวาน วันนี้เธอแอบพ่อออกมาทำอาหารให้คนรักเพื่อเป็นการตอบแทนของขวัญที่เขามอบให้ เธอในวันวาเลนไทน์



“อร่อยที่สุดในโลกเลยจ๊ะ” เอื้อเฟื้อตอบแก้มตุ่ย



“ทานเยอะๆนะค่ะ” เธอหยิบคิมบับอีกชิ้นให้เขา เขาอ้าปากรับอย่างยินดีและยิ้มตาเยิ้ม อ้า...วันนี้เขามีความสุขจริงๆ



ขณะเดียวกันที่คอนโดของดาราสาว มุนแชวอนกำลังง่วนกับการทำอาหาร



“คุณ อัญชันไม่ต้องช่วยค่ะ ฉันบอกแล้วไงค่ะว่าฉันจะทำคนเดียว คุณอัญชันไปนั่งรอเถอะค่ะ” แชวอนหันมาเอ็ดใส่คนหวังดีที่อยากเข้าไปช่วย ร่างเล็กจึงต้องเดินคอตกกลับไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ไม่นานอาหารหลายอย่างก็ถูกนำมาวางที่โต๊ะ อัญชันมองมันอย่างตื่นตา



“ว้าว มันน่าทานมากเลยค่ะ” ร่างเล็กกล่าวอย่างตื่นเต้น คนทำถึงกับอมยิ้มดีใจ



“ถ้า อย่างงั้นก็ทานเยอะๆนะค่ะ” แชวอนตอบ ก่อนที่สองสาวจะลงมือทานอาหารอย่างจริงจังเพราะทั้งคู่ต่างก็เหนื่อยมาทั้ง วัน แต่แม้อาหารจะอร่อยเพียงไรก็ไม่ทำให้อัญชันลืมสิ่งสำคัญไปได้



“คุณแชวอนค่ะ” อัญชันเรียกคนที่นั่งตรงข้าม แชวอนจึงเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย



“Happy White Dayค่ะ” ร่างเล็กกล่าวพร้อมรอยยิ้ม



“Happy White Dayค่ะ” ร่างบางจึงตอบพร้อมรอยยิ้มเช่นกัน



White Day ยุ่งๆจึงจบลงด้วยรอยยิ้มของทุกคนที่มีความสุขอยู่ล้นหัวใจ แล้ว White Day ของคุณละมีความสุขแค่ไหน?